ما با هم

این روزها دلم بدجور هوای گذشته را میکند هوای کودکی هایم ...هوای لحظه های بی دغدغه ایی که در خانه ی پدری میگذراندم .... هوای خودم را ....دلم بدجور برای خودم تنگ شده. این روزهای من شده گز گز گاه و بیگاه دست و پایم ...چشم دردهای مداوم ...رسیدگی به پسرکم و دل گرفتگی از این همه فداکاری همسر به خاطر شرایط ناخوانده من ...  

همیشه میدونستم تنبلم توی ثبت روزگار ولی باورم نمیشد تا این حد که حتی نام کاربری و پسورد وبلاگ خودمم فراموش کنم . به اصرار مج و کلی زور زدن برای یادآوری پسورد و نام کاربری باز هم برگشتم البته نه مثل سال گذشته این بار ما سه نفر هستیم . من مج و پسرکم که کم کم داره یک ساله میشه